تاریخچه مستند تجهیزات جابجایی زمین، به ویژه بیل مکانیکی هیدرومک 220 را می توان از آغاز قرن پانزدهم نوشت، زمانی که در نسخه ونیزی “کد جیووانی فونتانا” در سال 1420، داستانی درباره یک بیل مکانیکی از نوع سطلی منتشر شد. عمق کانال ها و گسترش بندرهای دریایی.
اما به طور رسمی ایده ایجاد ماشین های خاکبرداری متعلق به لئوناردو داوینچی است که در آغاز قرن شانزدهم بود. طرح های پیشنهادی برای بیل مکانیکی دراگلین در سال 1500، طرحی از نقاشی یک چنگال برای یک بیل مکانیکی قدمت دارد.
چند سال بعد، لئوناردو بر ساخت کانال ها در دره خشک میلان نظارت داشت. برای کارهای خاکی از بیل مکانیکی با طرح خودش استفاده کرد.
در سال 1597، یک لایروبی شناور برای تمیز کردن کانال ها در ونیز طراحی و ساخته شد. نویسنده آن مکانیک ونیزی Buanayuto Lorini بود که دستگاه دستگاه را در اثر “Delle Fortificatione” توصیف کرد.
علاوه بر این، در سال 1718، پروژه یک دستگاه متحرک زمین با دو سطل به آکادمی علوم مکانیک فرانسه de la Balme و Belidor ارائه شد. این مکانیسم در بنادر تولون و برست کار می کرد.
سپس، در سال 1795، مخترع معروف آمریکایی که اولین قایق بخار عملی را ایجاد کرد، رابرت فولتون، اولین آسانسور گریدر چهار چرخ را نیز طراحی کرد. با این حال، این دستگاه تنها پس از 70 سال در ساخت جاده ها در آمریکا آزمایش شد.
اما در سال 1796، یک لایروبی سطلی با نیروی موتور بخار برای لایروبی در بندر ساندرلند انگلیس مورد استفاده قرار گرفت.
با مشارکت مخترع موتور بخار، جیمز وات ساخته شد. در یک حرکت کار، سطل ها تا یک و نیم تن خاک از کف بندر برداشتند که حدود 4 برابر بیشتر از عملکرد یک لایروبی دستی بود.
مخترعان روسی بسیاری از وسایل جالب را پیشنهاد کردند که به کاهش کار سخت در ساخت کانال ها، جاده ها، پل ها و سایر سازه ها کمک کردند. بنابراین، در پایان دهه 20 قرن نوزدهم، نمیلوف تاجر Rzhev در سن پترزبورگ ظاهر شد. او قبلاً آسیابها، سدها و پلهای زیادی را با استفاده از ماشینهای مبتکرانه طراحی و ساخت خودش ساخته بود.