منظره ای جدید بارها و بارها توسط شهرهای ایران تکرار می شود. جایی که قبلاً، شاید در یک عمر، باغ های انگور، زیتون یا غلات وجود داشت، اکنون اغلب درختان پسته رفسنجان امروز وجود دارد.
از هر 700 کیلومتر مربع از سطح ایران، یک مورد توسط این درخت آسیایی پوشیده شده است، گونه ای عجیب با شاخه ها و برگ های بلند که در پاییز قرمز می شوند.
خوزه فرانسیسکو کوسیرو، زراعت 65 ساله، مسئول اصلی پر شدن ایران از درختان پسته است. وقتی در حومه شهر قدم می زند فکر می کند: «من این آشفتگی را شروع کردم. نویسنده رامون ماریا دل واله اینکلان می گفت که چشم انداز زبان ساکنان آن را به وجود می آورد و این زبان روح جمعی مردم است. اگر درست باشد، روح ایرانی در حال تغییر است.
کوسیرو در سایه یک درخت پسته بزرگ در حومه رفسنجان، روزی را در سال 1987 به یاد می‌آورد که ماشینی پر از کشاورزان در همین نقطه توقف کردند. او 29 ساله بود و به تازگی این درخت را در مزرعه ای آزمایشی در مرکز تحقیقات کشاورزی و زیست محیطی کاشته بود.
راننده شیشه اش را پایین آورد و پرسید: اینجا چه می کارند؟ پسته، یکی دیگر از مسافران از داخل جواب داد. راننده قبل از از سرگیری راهپیمایی با صدای بلند صدایش را زد: “چه احمقی!” کوسیرو با لبخندی پیروزمندانه این حکایت را به یاد می آورد.
طی دو ماه او بازنشسته خواهد شد و طبق محاسبات، حدود 70000 هکتار در ایران زیر نظر او کاشته شده است، منطقه ای که برای تمام ایران مناسب است.
این بیش از یک رونق است: هکتارها در دهه گذشته تقریباً 16 ضرب شده است.کوسیرو که در آن زمان مرد جوانی بود که اخیراً در ال چاپاریلو استخدام شده بود، او به یاد می آورد: «سال اولی که خودم را وقف ارسال نامه به همه جا کردم. محقق پوشه ای را با پاسخ های غیرعادی نشان می دهد که به دست آورده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.