تشخیص ادویه محلی بندرعباس از گیاهان معطری که بیشتر به صورت تازه استفاده می کنیم، اغلب دشوار است. ادویه ها در واقع از قسمت های مختلف گیاهان مانند توت ها، دانه ها، ریشه ها به دست می آیند و قبل از استفاده نیاز به درمان و فرآوری دارند.
برای مثال، دارچین از خشک کردن برخی از قسمت های بوته ای گیاهی از خانواده Lauraceae، Cinnamon Zeylanicun، به دست می آید. از سوی دیگر، میخک، جوانه های گل خشک است، در حالی که فلفل سیاه از میوه نارس گیاه، به طور مناسب سفید شده و خشک شده تولید می شود.
در گذشته سفرهای زیادی در جستجوی ادویه جات ترشی جات سازماندهی می شد. برای هزاران سال، در واقع، این پودرهای شگفت انگیز به عنوان دارو، لوازم آرایشی و تقویت کننده طعم در آشپزخانه استفاده می شود.
ادویه جات ترشی جات قبلاً برای جمعیت های باستانی سومری ها، مصری ها، فنیقی ها، ایرانی ها و چینی ها شناخته شده بود. آنها از آنها برای درمان بیماری ها و زخم های فصلی استفاده می کردند، آنها را به عنوان هدیه به خدایان تقدیم می کردند و از آنها برای تهیه عطر استفاده می کردند. مصریان به ویژه از آنها برای مومیایی کردن اجساد متوفی استفاده می کردند.
شروع اولین مسیرهای تجارت ادویه در مدیترانه مدیون فنیقی هاست. این بازار نزد یونانی‌ها که سفرهای متعددی را برای انتقال آنها از شرق به مدیترانه ترتیب داده بودند، بسیار مجلل‌تر بود.
از سوی دیگر، در زمان رومیان، جاده معروف ابریشم برای اولین بار ردیابی شد، مسیری برای کاروان‌هایی که روم، هند و چین را به هم متصل می‌کرد و ثروت بسیاری از اعراب را به ارمغان می‌آورد.
بین قرن‌های 17 و 19، دو شرکت هندی متولد شدند، انجمن‌های واقعی بازرگانانی که سعی داشتند از درآمد خود محافظت کنند.واژه «ادویه» از کلمه لاتین «species» گرفته شده است که در لغت به معنای «کالای کمیاب» است.
در واقع زمانی آنها را کالایی خاص و گرانبها مانند طلا می دانستند. با این اصطلاح، امروزه ما به طور کلی به عطر طبیعی با منشاء گیاهی اشاره می کنیم که زمانی در پزشکی استفاده می شد و هنوز هم امروزه به عنوان دارویی برای طعم دادن و غنی سازی دستور العمل ها و غذاها استفاده می شود.
