به لطف هالیوود و دیزنی، دمپایی زنانه خارجی جایگاه خاصی در فرهنگ عامه ایالات متحده دارند. به دمپایی های یاقوتی دوروتی یا دمپایی های شیشه ای سیندرلا فکر کنید.
هر دو حاوی جادو بودند، پوشندگان خود را به ماجراجویی سوق دادند و در نهایت، آنها را به پایان خوشی به خانه آوردند. «دمپایی‌ها» در آن افسانه‌ها همان چیزی بود که ما ممکن است آن را در دنیای واقعی بدانیم.
آنها در بیرون پوشیده شده بودند و به نظر می رسید کمتر از آن راحت باشند. چیزی که ما در Down Etc وقتی درباره دمپایی صحبت می کنیم به آن فکر می کنیم، کفش های داخلی است که وقتی به خانه می رویم و لباس هایی را که برای کار، بازی و ورزش می پوشیم، می پوشیم. در تحقیق در مورد دمپایی، در اینجا برخی از چیزهایی که به دست آورده ایم آورده شده است. دمپایی های هتل
سنت تعویض کفش های بیرون از منزل با دمپایی هنگام ورود به خانه به طور گسترده در آسیا و سایر کشورهای جهان دنبال می شود.
این عادت بسیاری است، اما نه یک رسم، در ایالات متحده. مقاله‌ای در آتلانتیک که تاریخچه و سنت گذاشتن کفش‌های بیرون را در خانه توضیح می‌دهد، خاطرنشان می‌کند که دمپایی‌ها می‌توانند «نماد فضای خانه، احساس رها کردن نگرانی‌های دنیا دم در، و ایمنی و آسایشی باشند که تنها محل زندگی فرد می‌تواند باشد.
پیشنهاد.” ما موافقیم که خانه و به ویژه اتاق خواب باید واحه ای از جهان باشد. پا گذاشتن به دمپایی به محض بازگشت به خانه می تواند نشانه ورود به آن واحه باشد.
Earnest Journal یک تاریخچه مختصر ارائه می دهد و چندین دمپایی جالب را شناسایی می کند. به عنوان مثال، شاهزاده آلبرت دمپایی، «کفش خانگی نجیب زاده، که در دهه 1840 محبوبیت پیدا کرد، [و] گفته می شود که توسط خود شاهزاده آلبرت طراحی شده است.
دمپایی آلبرت دارای روکش بلند (قسمت بالایی)، آستر لحافی و زیره چرم است. در ابتدا برای مردان ویکتوریایی که میزبان مهمانی‌های شام بودند و برای ترکیب یک ژاکت سیگاری همسان طراحی شده بود، بعداً با بزرگان هالیوود مانند کلارک گیبل مترادف شد.
